El Matador in Dieren

Sinds anderhalve maand hebben we een nieuw restaurant bij ons in het dorp. Een steakhouse.

Natuurlijk waren we supernieuwsgierig en zijn we gisteravond ernaar toe gegaan. We hadden gereserveerd, en dat was best nodig. Het was gezellig druk op het terras, bijna alle tafels waren bezet.

We moesten ongeveer 8 minuten wachten voor er iemand aan tafel kwam die ons de menukaart bracht en een drankje op kwam nemen. We hadden zin in een flesje wijn, dus vroegen we of ze ook wijn hadden. Ja, zei de mevrouw. We hebben droge witte en droge rode wijn. Graag willen we dan de rode wijn, antwoordde we. Een glas of een karaf, vroeg ze ons weer. Een karaf graag, zeiden we. Ok, een karaf van een liter?, vroeg ze ons. Uhmm, welke maten karaf heeft u?, was onze wedervraag. Karaffen van een liter hebben we…, was haar antwoord. Dan lekker een karaf van een liter. Welke wijn we gedronken hebben weten we niet, maar hij was in ieder geval lekker.

We zeiden, toen ze de karaf kwam brengen gelijk wat we graag wilden eten. Tweemaal de entrecote, zo rood mogelijk alstublieft. De mevrouw herhaalde wat we gezegd hadden en ze was weer weg. Een aardige mevrouw, dat zeker wel. Even later kwam een meisje ons het broodplankje brengen met 3 soorten tapas. Was van het huis. Lekker vers knapperig Turks brood. We eten geen koolhydraten, maar dit brood konden we gewoonweg niet laten staan. En de tapas waren sausjes, volgens ons gemaakt op basis van roomkaas. 1 was er met knoflook en de andere twee waren zeker met pepers, alleen het verschil precies konden we niet thuisbrengen. Maar lekker!!!

Na ongeveer een kwartier kwam ons hoofdgerecht. Een heerlijke entrecote van 350 gram. En erg mooi rood gebakken, of gegrild moet ik eigenlijk zeggen. Met erg lekkere oosterse kruiden erop. Met friet, en sla, en mayonaise en knoflooksaus. Jammer was dat de sla niet aangemaakt was, maar voor de rest was het gewoon goed. En helemaal voor de prijs die ze ervoor vragen. € 19.00 voor een entrecote van 350 gram…

Na de entrecote waren we toch wel erg benieuwd geworden naar de toetjes. Ik had mijn zinnen gezet op de baklava met ijs. Roel wilde graag vanille-ijs. De mevrouw zei dat ze niet zeker wist of er vanille-ijs was, en Roel zei dat als het er niet was hij ook baklava met ijs zou willen. Ze hadden inderdaad geen vanille-ijs voor Roel dus ook hij kreeg de baklava met ijs. Aardbeienijs in dit geval. Met de verontschuldigingen erbij omdat het ijs zo zacht was. ” De jongens hebben gisteravond de deur van de vriezer open laten staan en daarom is het ijs nu zo zacht”, zei ze erbij. Het smaakte ons er niet minder om en we hebben gesmuld van het dessert. Omdat we al tijden geen suikers meer op hebben was het wel erg zoet voor ons, maar ondanks dat hebben we genoten van het toetje.

We hgaan zeer zeker terugkomen. Niet volgende week, maar zeker wel de week erop.